Psychoterapia indywidualna osób dorosłych

Co leczymy w psychoterapii osób dorosłych?

Wszelkie stany opisane w dziale „Problemy”. Są to np. zaburzenia:

• związane z nastrojem (depresja, mania),
• lękowe (np. lęk paniczny, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne)
• związane ze stresem po przeżyciu wydarzenia urazowego,
• związane z postrzeganiem swojego zdrowia fizycznego,
• seksualne,
• identyfikacji płciowej,
• preferencji seksualnych,
• osobowości oraz inne.

Można tu również nadmienić, że terapia psychoanalityczna nie jest tylko formą leczenia zaburzeń, ale bywa nierzadko podejmowana jako forma sprzyjająca rozwojowi osobistemu, np. poznaniu swojego wnętrza, swoich pragnień, ograniczeń i możliwości.

Etapy terapii

Etap I. Konsultacje

Ma on umożliwić w miarę dokładne określenie problemów, z którymi zmaga się osoba przychodząca na konsultację. Jest również okazją do zastanowienia się, w jaki sposób można próbować tym problemom zaradzić i czy terapeutka/terapeuta są w stanie zaoferować swoją pomoc w walce z tymi problemami. Konsultacje odbywają się w klimacie otwartości i zaufania. Terapeuta zobowiązany jest do zachowania tajemnicy zawodowej, nie oceniania, nie potępiania, akceptacji, zrozumienia i cierpliwości.

Etap II. Umowa

Jeśli pacjentka/pacjent i terapeutka/terapeuta decydują się na wspólną pracę to zawierają ustną umowę. W ramach niej ustalają min.: stały czas spotkań (dzień i godzinę), okresy przerw, wysokość opłaty i warunki opłat, warunki kończenia terapii.

Etap III. Wspólna praca

W tym etapie pacjent wraz z terapeutą zawiązują więź terapeutyczną. Warunkiem koniecznym dla odbycia owocnej terapii jest zaufanie pomiędzy pacjentem a terapeutą, które umożliwi pełną otwartość. Na wypracowanie tego zaufania potrzebny jest czas. W trakcie trwania terapii pomiędzy pacjentem a terapeutą pojawiają się różne słowa, zachowania, sposoby reagowania, interpretacje i uczucia, które wpływają na to, że stan pacjenta się poprawia. Te różnorakie interakcje nazywa się w psychoterapii „czynnikami leczącymi”. Wspólna praca odbywa się w klimacie zaufania płynącego z wierności tajemnicy zawodowej, do której zobowiązuje się terapeuta. Podważenie absolutnego charakteru tajemnicy zawodowej terapeuty wywołałoby u pacjenta świadome lub nieświadome zatajanie czy cenzurowanie własnych słów, co uniemożliwiałoby owocną pracę. Proces terapeutyczny można opisać jako wspólne przechodzenie pacjenta z terapeutą drogi dojrzewania. Inaczej można ująć proces terapeutyczny jako przepracowanie w relacja pacjenta z terapeutą tych sposób wchodzenia w relacje pacjenta z ludźmi, które są destrukcyjne dla pacjenta, a które dzięki klimatowi zaufania i dzięki umiejętnościom terapeuty pacjent może przeżyć w inny, korektywny sposób.

Etap IV. Kończenia terapii

Decyzja o kończeniu terapii jest wspólną decyzją pacjentki/pacjenta i terapeutki/terapeuty. Kończenie terapii wymaga poświęcenia na to odpowiedniego czasu. W tym okresie musi nastąpić upewnienie się, czy kończenie terapii jest wynikiem wystarczającej poprawy i zdrowienia, czy raczej odegraniem jakiejś złości ze strony pacjenta lub terapeuty wobec drugiej osoby relacji; lub też wynikiem innych czynników, np. różnych okoliczności życiowych. Czas kończenia terapii powinien pozwolić pacjentowi na przepracowanie tematów związanych z pożegnaniami, żałobami, uczeniem się akceptowania strat i otwieraniem na nowe rzeczy.

Jak długo trwa psychoterapia?

Czasu terapii nie da się z góry określić. Może ona trwać od kliku tygodni do kilku lat. Czas jej trwania zależny jest od:

• głębokości problemów,
• czasu powstawania problemów,
• czasu trwania problemów,
• osobowości pacjenta,
• kolejnych spraw, które ujawniają się w trakcie trwania terapii.

Czas trwania sesji: 50 min.