Psychoterapia dzieci i młodzieży

Psychoterapia dzieci i młodzieży

Co leczymy w psychoterapii dzieci i młodzieży?

Szerszą odpowiedź można znaleźć w dziale „Problemy” w podpunkcie „Zaburzenia u dzieci i młodzieży”. Chodzi o wszelkie problemy ujawniane poprzez takie zachowania u dzieci i młodzieży jak: agresja, przekraczanie norm, niepodejmowanie lub zaniedbywanie obowiązków, buntowniczość, oszustwa, kradzieże, unikanie ludzi, nieśmiałość, moczenie nocne, tiki, itd.

Terapia dzieci

Odbywa się we współpracy z rodzicami, nieraz w obecności rodziców, nieraz bez ich obecności. Współpraca terapeutki/terapeuty z rodzicem jest czymś bardzo istotnym, gdyż bez wspólnego frontu rodzica i terapeuty proces terapeutyczny mógłby utykać na różnych etapach.

Terapia młodzieży

Odbywa się zwykle bez obecności rodzica (chyba że zajdzie potrzeba terapii rodzinnej, służącej poprawie relacji np. między rodzicem a nastolatkiem). W wieku nastoletnim przed młodym człowiekiem pojawia się wyzwanie doświadczania zarazem zależności od rodziców jak i samodzielności. Jest to czas ćwiczenia i uczenia się samodzielności, a zarazem ćwiczenia zależności od innych, której również każdy, również dorosły, człowiek podlega. W tym przypadku współpraca między rodzicem a terapeutką/terapeutą jest również konieczna, aby zapewnić warunki owocnej pracy terapeutycznej: emocjonalnie, czasowo i finansowo.

Przebieg terapii

We wstępnych konsultacjach terapeuta słucha, z jakim problemem przychodzi rodzic, dziecko czy młody człowiek. Kiedy jest to konieczne może nastąpić indywidualne spotkanie z rodzicem – szczególnie w przypadku dzieci. Zwykle pierwsze spotkanie jest wspólne: rodzic, dziecko i terapeuta. Po zapoznaniu się z problemem, terapeutka zbiera informacje na temat historii życia pacjenta i rodziny, aby wyrobić sobie pojęcie o kontekście w którym powstawały problemy pacjenta. Następnie dochodzi do zawarcia umowy między terapeutą a rodziną, dotyczącej warunków podejmowanej terapii: terminów spotkań, częstotliwości, czasu spotkań, wysokości opłaty, czasu przerw urlopowych, sposobów komunikacji między terapeutą a pacjentem i rodzicem itd.

Kolejny etap jest zdecydowanie najdłuższy. Obejmuje on wspólną pracę pacjenta z terapeutą. Terapeutka/terapeuta wykorzystując swoje umiejętności i dostępne narzędzia próbuje pomóc pacjentowi w odkryciu przyczyn oraz sposobów radzenia sobie z problemami. Odbywa się to oczywiście w sposób dostosowany do wieku, możliwości intelektualnych oraz emocjonalnych pacjenta. Terapeuta nie kieruje pacjentem, nie nakazuje, nie przejmuje kontroli. Terapeuta towarzyszy w rozwoju, wspomaga, wspiera, komentuje. Terapeuta nie ocenia, nie potępia, zachowuje tajemnicę i otwartość na wszystko, o czym pacjent chce rozmawiać.

Ostatnim etapem terapii jest kończenie. Wymaga ono czasu, który należy poświęcić na upewnienie się, że problemy ustąpiły, podsumowania, na rozmowę o sprawach związanych z utratami w życiu pacjenta, na uczenie się tracenia, na pożegnanie.

Jak długo trwa terapia?

Czas trwania terapii zależny jest od głębokości problemów pacjenta, czasu ich powstawania, szybkości następowania zmian, sposobu utrwalania zmian itd. Nie jest możliwe ustalenie z góry ile czasu potrwa terapia.

Szczegóły

  • Kwalifikacja na terapię odbywa się poprzez konsultacje
  • Indywidualne sesje terapeutyczne trwają 50 min
  • Cena jednego spotkania: 120 zł

Umów się na konsultacje