Długość trwania terapii zależna jest od rodzaju trudności, czasu ich trwania oraz ich głębokości. Zakres można określić na czas od kilku miesięcy do kilku lat. Jeśli chcieć ująć odpowiedź na to pytanie w jednym zdaniu, to można powiedzieć, że terapia trwa dotąd, dopóki pacjent wraz z terapeutą nie uznają, że nastał odpowiedni czas na zakończenie.

Terapeuta psychoanalityczny nie ocenia zachowań i wyborów pacjentów. Neutralność terapeuty oczywiście nie oznacza, że terapeuta nie przeżywa emocji i ich nie pokazuje. Emocje są budulcem relacji międzyludzkich, również między pacjentem a terapeutą. Natomiast neutralność terapeuty oznacza, że nie ma on przekazywać pacjentowi swojego światopoglądu, sposobu myślenia o życiu, przekonań politycznych, religijnych czy społecznych. Terapeuta ma pomóc pacjentowi, który próbuje odnaleźć własną drogę w życiu, własne przekonania i podjąć własne wybory. Dlatego też terapeutka/terapeuta nie ocenia, nie potępia, nie gorszy się, nie wyśmiewa, nie oburza się.

Praktyka terapeutyczna pokazuje, że płeć terapeuty nie wpływa na skuteczność terapii. Zarazem praca z terapeutką jak i z terapeutą może być owocna. Relacja pacjentki lub pacjenta z terapeutką lub terapeutą różni się, oczywiście, i wymaga poruszenia odmiennych tematów. Jednakże obie te drogi – zarówno relacja z terapeutką kobietą jak i z terapeutą mężczyzną – prowadzą do tego samego celu: zdrowienia pacjenta.

W tym temacie przeprowadzono wiele badań i wywiadów. Trudno jest dobrać odpowiednie metody takich badań, gdyż relacja pacjenta z terapeutą jest unikalna (nie da się jej powtórzyć), osobista (obecność trzeciej osoby zmieniła by jej charakter) i złożona (to, że pacjent lepiej się czuje nie jest jedynym ani przesądzającym o sukcesie terapii argumentem). Przyjmując te ograniczenia w badaniu skuteczności terapii psychoanalitycznej można stwierdzić, że jest to terapia skuteczna.

Udział w konsultacji nie wymaga przygotowań. Pacjent nie musi wiedzieć, co mu jest, idąc do lekarza – wydaje się to jasne. Konsultacja jest okazją do wspólnego zastanowienia, podjęcia decyzji i ewentualnego umówienia się na wspólną pracę.

Tak. Po pierwsze: terapeutów obowiązuje tajemnica zawodowa zapisana w prawie polskim. Mają prawo odmówić zeznań w sądzie. Po drugie: tajemnica zawodowa terapeutów jest nie tylko wymogiem prawnym, ale również wymogiem środowiska terapeutycznego, które rozumie, że łamanie tajemnicy pacjentów musiałoby sprawić, że potencjalni pacjenci nie decydowaliby się na terapię, a przez to ten zawód byłby zagrożony wygaśnięciem. Po trzecie: terapeuci rozumieją, że skuteczna terapia wymaga ogromnego zaufania, a nadszarpnięcie takiego zaufania byłoby krzywdą wobec drugiego człowieka.

Z zasady pracujemy zawsze za tę samą stawkę. Jednakże przy pewnych specyficznych okolicznościach zdarza się, że terapeutka/terapeuta inaczej umawiają się z pacjentem. Ocena sytuacji i decyzja zawsze należy tylko do konkretnej terapeutki/terapeuty.

W uzasadnionym przypadku trudności z wzięciem udziału w terapii „twarzą w twarz” możliwe jest podjęcie w naszym ośrodku terapii online (za pomocą Skype lub innego komunikatora).