Trudności w relacji w parze związane są zwykle z trudnościami indywidualnymi osób tworzących parę. Jednak terapia pary nie jest terapią indywidualną. Dlatego na pierwszych spotkaniach konsultacyjnych staramy się oddzielić to, co jest problemem indywidualnym osób tworzących parę, od tego, co jest problemem „wspólnym” pary. Następnie zastanawiamy się, jak zaradzić (ewentualnym) problemom indywidualnym oraz jak pracować z problemami pary. Do problemów pary zaliczamy np.:
- kłopoty z komunikowaniem swoich potrzeb partnerce/partnerowi,
- trudności z ustalaniem wspólnych planów (np. wakacji, wyjść, kupna samochodu),
- niezgoda co do metod wychowawczych wobec dzieci,
- kryzys po narodzeniu dziecka,
- niepowodzenia w ustalaniu podziału obowiązków,
- przeszkody w przeżywaniu satysfakcji seksualnej oraz wiele innych.
Czasami pytaniem, z którym para podejmuje terapię, jest to, czy powinna w ogóle ze sobą być. NIezgoda i kłótnie wydają się być nieprzezwyciężalne. Innym razem para chce być ze sobą, nie ma mowy o rozstaniu i problemem nad którym podejmuje pracę jest znalezienie sposobu na „lepsze” wspólne funkcjonowanie. Czas pracy pary nad problemami jest różny. Bywa, że trzeba na taką pracę poświęcić kilka tygodni, miesięcy a czasami kilka lat. To wszystko zależy od głębokości problemów i tego, co ujawnia się wraz z rozwojem procesu terapeutycznego.